OKULUN İLK GÜNÜ

Yüksel okula daha yeni başlamştı.Çok heyecanlı idi.Ama biraz korkuyordu.Annesi:
-Yüksel canım çocuğum,ben seni bu yaşına kadar kendimden uzak tutmaya çalıştım.Çünkü bizim yaşadığımız bu ülkde senin gibi bir sürü çocuk var.Ve hepsinin annesi de bu konuşmayı onlarca sefer yapıyor.Sen daha çok küçüksün.Ama çok akıllı ve terbiyeli bir çocuksun.Biz hep heran birlikteydik.Sence biz seni neden anaokuluna gönderdik?Bize çok alışma diye.Seni seviyoruz ve baban ile biz sana güveniyoruz.Çünkü sen Yüksel'sin.Senden başka yok.Sen akıllı ve mantıklı bir çocuksun.Sana sonsuz güvenim var.Aynı zamanda sen bize bu yaşına kadar hiç terbiyesizlik yapmadın.Hem Yüksel sen anaokuluna gittin ve giderken hiç ağlamadın.İşte bu 1. sınıfta böyle birşey.
-Heyoo!
-Yavrum bukadar sevinmenin sebebi nedir?
-Anne ben orada arkadaş olmayacağını ve öğretmenlerin kaba olacağını zannettim.
-Haah hiç gülesim yoktu.Öyle şey olur mu?
-Anne dalga geçme!
-Tamam, tamam.
-1/A Sınıfı Yüksel DEMİRCİ birinci katta.Kenan YAVUZ'un sınıfına lütfen!diye anons edildi.
-Anne gelmene gerek yok.dedi
Annesini öptü ve zıplaya zıplaya sınıfının yolunu tuttu.