

O zamanlar daha dokuz yaşındaydım ve babamı kaybetmiştim.Annem babamın acısına dayanamamıştı ve o da vefat etmişti.Ama ölmeden önce bana:
-Ayhan kardeşlerine iyi bak ve onları daima koru.Ayrıca bizim bir aile sırrımız var artık onu sana söyleyebilirim... demişti.
Ama ben o sırrı öğrenemeden kardeşlerimle birlikte Çocuk Esigeme Kurumu'na gittik.Bize bütün bilgilerimizi sordular.Biz cevap verdik.İlk üç gün hiç konuşmadık.Hep ağladık.Çünkü artık
anne ve babamız yoktu.Ayrıca o aile sırrını da öğrenememiştim.

Ve dahası iki kardeşim de şoka girdi.Onlar hastahanedeler.
2.BÖLÜM
Benim ,bugün doğum günüm ancak kardeşlerimi kaybettim.Ben kardeşlerime iyi bakamadım.Artık doğum günümü kutlayamam.Çünkü yanımda kimse yok.Hem ben bu kuruma davacıyım.Ama davaya benim en iyi arkadaşımın babası katılacak. Umarım bu kurum kapatılır diyordum içimden ve dediğim de oldu.O kurum kapatıldı.Ve ben şahin amcaların evideydim.Ama hala acım dinmek bilmiyordu
3.BÖLÜM
Artık yirmi iki yaşında,ünlü bir iş adamıyım ve dünyanın en zengin adamlarından biriyim.Artık geçmiştekileri çok az olasa bile unuttum. Ama hala aile sırrının ne olduğunu bilmiyordum
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder