Benim bir zamanlar bir teyzem vardı, kötü günümde de ,iyi günümde de yanımda olan bir teyzem vardı.Acaba şimdi o nerede?Bence çok uzağa gitmiş olamaz.Ben şimdi size bir anımı anlatacağım:
-Bir gün biz Demde'de kalmıştık.Demde yine bizi ilk önce gezdirip isteklerimizi yerine getirmişti.Ancak bir şeyi unutmuştuk.Annem benim poşetime pijama koymayı unutmuş ve Demde'yi aramıştı.Demde alırım dedi ama o kadar çok alışverişten sonra insanda akıl mı kalır?Tabii ki hayır.Neyse son anda hatırlamıştı pijama almayı.Bana:
-Kuzum hangi rengi istersin?diye sordu.
-Mavi.diye cevap verdim.
Ve bana çok güzel bir pijama aldı.
İşte bu da böyle bir anı.
Daha küçücük bir çocukken kalp ameliyatı geçirdiğimde,yoğun bakımde yanımdaydı ve elimi elinin arasına aldı.Sım sıcak öptü ve şöyle dedi:
-Dayan küçüğüm bu günler geçecek.
Şimdi aynı şeyleri ben sana söylüyorum Demde.Ama ne sesini duyuyor ne de yüzünü görüyorum.
Sana ait binlerce çocukluk anım var.Bana çocukluk anılarımı geri verir misin Demde.Seni çok özlüyorum.Umarım kaldığımız yerden tekrar başlarız.
Ben hep burdayım. Hiç bir yere gitmedim ve gitmeyeceğim. Bugüne kadarkilerden çok daha güzel anılarımız olacak yarınlarda. Evet güzel kızım bugünler geçecek ama biliyor musun bana dayanma gücünü veren üç kişi var hayatta. Sen, Ömer ve Yiğit. Ve siz üçünüz benim her anımda, her rüyamda, her sabahımda ve her gecemde yanımdasınız.
YanıtlaSil